Trenutna zbivanja u Ukrajini otvorila su i pitanje bivših srpskih autonomnih oblasti u Ukrajini, koju je ukinuo Vladimir Ilič Lenjin. U jednoj od te dve oblasti, Slavenosrbiji, koja se prostirala u današnjoj Donjeckoj oblasti trenutno su najveće tenzije u Ukrajini. Slučajno ili ne, na teritoriji između Luganjska i Slavjanska nalazi se veliki broj potomaka Srba koji su se tu doselili u 18 veku bežeći iz tadašnje Austrougarske. Srbi koji su tad naselili Slavenoserbiju, koja je faktički pretvorena u vojnu krajinu, i tada kao i danas su se istakli u borbi za odbranu ruskih interesa.

Ovo je priča o srpskim husljarskim pukovima: Za vladavine carice Jelisavete (1751) došljaku iz Austrije, pukovniku Horvatu, naloženo je da obrazuje jedan husarski puk (četiri hiljade vojnika) od doseljenih Srba naseljenih na desnoj obali Dnjepra u oblasti nazvanoj Nova Srbija.

Još dva takva puka obrazovana su 1752. godine, a za zaštitu novih naselja izgrađena je tvrđava sv. Jelisavete (sadašnji Jelisavetgrad). U Rusiju su 1754. godine stigli Srbi Depreradović i Šević sa znatnim brojem svojih zemljaka; određeno im je da se nasele između Bahmuta i Luganska (Slovenoserbija) i obrazuju dva husarska puka po hiljadu ljudi svaki. Od kozaka-slobodnjaka je 1756. g. obrazovan slobodski husarski puk, a zatim još dva, od doseljenika iz Makedonije i Bugarske; 1761. g. su objedinjeni u jedan, Makedonski.

Prva pojava husara na bojnom polju ne može se nazvati uspešnom. Za vreme Sedmogodišnjeg rata u velikoj bici kod Gros Jegersdorfa u avgustu 1757 g. sudarili su se sa pruskom konjicom. Udarac je bio neočekivan, nanet nadmoćnim snagama i neiskusni Srpski i Mađarski puk kojima je to bilo vatreno krštenje, nalazili su se na levom krilu zajedno sa čugujevskim kozacima i povukli se skoro bez pružanja otpora. Međutim, u Pruskoj su uskoro otpočela borbena dejstva takozvanog ”malog rata” u kojima su se husari znatno bolje pokazali. Učestvovujući u upadima zajedno sa kozacima pokazali su istu hrabrost i odlučnost. U prodoru odreda brigadira Jeropkina prema gradu Fridbergu u leto 1758. godine učestvovala su dva eskadrona Mađarskog husarskog puka. U svom izveštaju Jeropkin je istakao husarske oficire - pukovnika Zorića, potpukovnika Preradovića, poručnika Staniščeva, koji su “svoju dužnost sa odličnom hrabrošću pohvalno izvršavali”.

1760. godine obrazovan je Žuti husarski puk. U jesen te godine ruska vojska je izvršila prodor ka Berlinu. U sastavu korpusa koji je krenuo na Berlin nalazila su se tri husarska puka: Srpski, Moldavski i Novosrpski. Husari su se ništa manje energično iskazali prilikom opsade tvrđave Kolberg tokom jeseni i zime 1761. godine. Sedmogodišnji rat je pokazao kakvu korist može doneti na bojnom polju pravilno organizovana i dobro obučena laka konjica. Vlada je odlučila da obrazuje nove husarske pukove, ali ograničen broj srpskih, mađarskih, gruzinskih i drugih doseljenika nije to omogućio. Zato je 1765. godine iz bivših pukova kozaka-slobodnjaka u Ukrajini obrazovano pet husarskih: Ahtirski, Izjumski, Ostrogoški, Sumski i Harkovski. Ahtirski puk je stupio u rat u aprilu 1769. godine zajedno sa Harkovskim, Srpskim i Mađarskim pukom. Izvor: Srpska. ru