Čak i u najstarijoj prošlosti ljudi su poznavali neke načine kremiranja ili sprečavanja raspadanja tela. Priroda definitivno nije "ljubazna" prema ljudskom telu nakon smrti. Ipak, dani prirodnog raspadanja zamenjeni su "savremenim ritualima smrti". Proces raspadanja možemo odloziti balzamovanjem pri čemu se telesne tečnosti zamenjuju konzervansima. Kremiranje je takođe još jedan od načina pri čemu se telo uništava na temperaturama preko 2.000 stepeni celzijusa, nakon čega se pretvara u pepeo.

Čak i u najstarijoj prošlosti ljudi su poznavali neke načine kremiranja ili sprečavanja raspadanja tela.

Šta se to zapravo događa nakon smrti? Postoji nekoliko vrlo čudnih, skoro jezivih procesa koji se dešavaju nakon smrti. Najprije se naše ćelije naglo otvaraju. Proces razgradnje počinje samo nekoliko trenutaka nakon smrti. Kad srce prestane da kuca, doživljavamo tzv. algor mortis kada temperatura tela pada na oko 1.5 stepeni celzijusa svaki sat dok ne dosegne sobnu temperaturu. Krv postaje kisela i to uzrokuje da se ćelije rastvaraju i počinje pražnjenje enzima u tkivu što dovodi do toga da ćelije same sebe "probavljaju". Telo postaje belo i ljubičasto. Gravitacija čini svoje i ostavlja trag na ljudskom telu u prvim trenucima smrti. Dok ostatak tela postaje bled, teške crvene krvne ćelije premeštaju se na delove koji su najbliži zemlji. To je posledica prestanka cirkulacije. Rezultat su ljubičaste mrlje koje se zovu i livor mortis i prema njima mrtvozornici utvrđuju tačno vreme smrti. Kalcijum čini da se mišići grče i zbog toga telo postaje ukočeno i teško ga je pomeriti. To se naziva rigor mortis i obično nastupa oko tri-četiri sata nakon smrti, a nestaje nakon 48 sati. Proces se odvija zbog pumpe u membranama mišićnih ćelija koje regulšu kalcijum. Kad te pumpe prestanu raditi, kalcijum poplavi ćelije što uzrokuje ukočenost mišića. Pogledajte šta se sve dešava u telu nakon smrti.

Organi će nakon smrti samo sebe probaviti. Truljenje je proces kada telo počinje da izgleda kao u zombi filmovima, i ta faza usledi nakon rigor mortisa. Ovu fazu je moguće odgoditi balzamovanjem, ali će se ipak na kraju organi početi raspadati. Za to su krivi mikrobi koji otkrivaju enzime i učine svoje nakon čega telo bukvalno počinje da biva zeleno. Milioni bakterija koji su tokom života boravili u crevima i telu čoveka tada počinju da oslobađaju spojeve poput putrescina i kadaverina koji su krivi za miris smrti, tj. neugodni miris. Nakon truljenja i propadanja organa, telo će se pretvoriti u kostur. Međutim, neki se odluče da taj proces zaustave – balzamovanjem. Ako telo dođe u kontakt s hladnom vodom ili nekim drugim materijalom, može razviti adipocer – mastan, voštani materijal dobijen od bakterije koja razara tkiva. Adipocer funkcioniše kao prirodni konzervans na unutrašnje organe. Balzamovanje se sprovodi kroz dva postupka – prvo se telo ispuni konzervansima kao što su formaldehid i glutaraldehid. Nakon toga se isprazni želudac. Bilo kako bilo, na kraju se svi vraćamo zemlji - kroz pepeo, balzamovani, ili nekako drukčije - svejedno. I.R.