Francuski naučnici koji su sredinom prošlog veka proveli četiri godine sa Dogonima upoznali su se sa njihovim tradicijama i saznanjima zbog čega će ovo afričko pleme postati predmet spekulacija i teorija o drevnom kontaktu s vanzemaljskom civilizacijom. Marsel Grijol i Žermen Diterlen od 1946. do 1950. godine živeli su s Dogonima, etničkom grupom koja živi u centralnoj visoravni Malija. Taj narod vekovima poštuje Sirijus, zvezdu velikog sjaja.

Zapravo, Sirijus se sastoji od dve zvezde: oko Sirijusa A, koji se može videti na noćnom nebu, kruži Sirijus B, "beli patuljak", koji nije vidljiv golim okom. Otkrio ga je 1862. godine Amerikanac Elvin Klark, a tek 1970. godine Sirijus je mogao da se fotografiše.

Prema rečima francuskih naučnika, Dogoni su poznavali i "patuljka". Znali su da je beo i "napravljen od materijala koji je teži od gvožđa na Zemlji". Time je Sirijus B, čija gustina iznosi više od 20.000 tona po prostornom metru, prilično tačno opisan.

Pored toga, Dogoni su znali da patuljasta zvezda za 50 godina jednom obiđe glavnu zvezdu na eliptičnoj putanji. Znali su čak i položaj Sirijusa A unutar elipse. "Necivilizovani" stanovnici pustinje bili su vrlo dobro obavešteni i o širem svemiru: znali su da je Zemlja okrugla, da se vrti oko sopstvene ose, da Mlečni put ima spiralan, da nacrtaju prsten koji okružuje Saturn i poznavali su četiri Jupiterova satelita.

Dogoni veruju da su ta znanja dobili od posetilaca sa Sirijusa ili "sigi toloa" (kako nazivaju Sirijus), koji su, navodno, u vremenu početaka naše civilizacije sleteli u Persijski zaliv, odakle potiču sami Dogoni.

Brojni naučnici, među kojima je i Jan Ridpet kritikovali su rad dvojice francuskih naučnika, tvrdeći da su postojali mnogobrojni načini i kanali putem kojih su Dogoni mogli da prime zapadnjačko znanje pre nego što su ih Grijol i Diterlen posetili. Noa Broš, izraelski astronom, astrofizičar i istraživač svemira ističe da su Dogoni mogli da stupe u kontakt sa astronomima koji su se nalazili na njihovoj teritoriji tokom petonedeljne ekspedicije koju je vodio Anri-Aleksandar Delandre, a koja je proučavala pomračenje Sunca 16. aprila 1893. godine.

I.R.